Στην εποχή μας σίγουρα η έννοια Διαταραχή Πρόσληψης Τροφής είναι πιο γνωστή από ότι στο παρελθόν, καθώς υπάρχει μεγαλύτερη πληροφόρηση και από περισσότερα μέσα σε σχέση με το παρελθόν. Ωστόσο αυτή η μετάδοση των πληροφοριών για το τι είναι αυτή η ψυχική δυσκολία πολλές φορές είναι ελλιπής, ή και διαστρεβλωμένη. Συνεπώς, έχουν δημιουργηθεί λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τις διαταραχές πρόσκλησης τροφής που μπορούν να δημιουργήσουν στιγματιστικές συμπεριφορές και πεποιθήσεις απέναντι στα άτομα που παλεύουν με αυτές αλλά και τους οικείους τους. Κάποιοι από τους κοινούς μύθους και τις παρανοήσεις γύρω από τις διατροφικές διαταραχές είναι οι εξής:
Μύθος:Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής είναι μια επιλογή τρόπου ζωής
Αλήθεια: Αν είχα επιλογή δεν θα το επέλεγα!, Υπάρχει μία πληθώρα παραγόντων που οδηγεί ένα άτομο στην εμφάνιση μιας μορφής διαταραχής πρόσληψης τροφής.
Μύθος:Η δίαιτα είναι απλώς ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής
Αλήθεια: ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! Είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα-πρέπει, εν αντιθέσει έχει βρεθεί ότι η εμπλοκή στη δίαιτα σχετίζεται αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης μιας διαταραχής πρόσληψης τροφής, ενώ έχει συσχετισθεί και με άλλα προβλήματα, όπως κατάθλιψη, άγχος και άλλα ζητήματα.
Μύθος: Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής επηρεάζουν μόνο τις λευκές γυναίκες της μεσαίας τάξης, ιδιαίτερα τα έφηβα κορίτσια.
Αλήθεια: Επηρεάζουν τόσο άντρες όσο και γυναίκες, οποιουδήποτε χρώματος, ηλικίας, κοινωνικοοικονομικής κατάστασης.
Μύθος: Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής είναι εύκολο να ξεπεραστούν και μπορούν να αντιμετωπιστούν απλά «τρώγοντας καλύτερα»
Αλήθεια: Η απάντηση είναι ότι δεν είναι ποτέ το φαγητό το πρόβλημα αυτού καθαυτού. Για αυτό και η διαδικασία της ανάκαμψης χρειάζεται χρόνο και παρέμβαση σε πολλά επίπεδα της ζωής του ατόμου και όχι μόνο στο φαγητό, ενώ απαιτείται και η συνεργασία πολλών ειδικών υγείας για την επίτευξη της.
Μύθος: Πρέπει να φαίνεστε με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή να έχετε ένα συγκεκριμένο μέγεθος για να έχετε μια διαταραχή πρόσληψης τροφής.
Αλήθεια: Όχι, μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε σχήμα σώματος, ύψος , βάρος-αυτή δεν κάνει διακρίσεις!
Μύθος: Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής αφορούν τη ματαιοδοξία ή την αναζήτηση προσοχής
Αλήθεια: Δεν ψάχνουν προσοχή μέσω αυτής, αντιθέτως τα άτομα που πάσχουν από αυτή μπορεί να το κρύβουν όσο περισσότερο γίνεται και αυτό να είναι μέρος της κατάστασης που βιώνουν. Θα λέγαμε ότι είναι περισσότερο κραυγή.
Μύθος: Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής είναι απλώς μια φάση.
Αλήθεια: Δεν είναι φάση, δεν είναι μία ψυχική κατάσταση που περνάει έτσι απλά, καθώς επιφέρει αλλαγές ακόμα και σε πολλά επίπεδα της ζωής του ατόμου και χρειάζεται αρκετός χρόνος θεραπείας! (Μπορεί να είναι και απειλητική για τη ζωή του πάσχοντος).
Άλλο ένα στερεότυπο: Η κριτική της εικόνας
Ένα κοινό χαρακτηριστικό των Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής και σύνηθες εμπόδιο στην θεραπεία τους είναι η δυσφορία που νιώθουν τα άτομα με την εικόνα του σώματος τους,η οποία χρειάζεται μεγαλύτερο χρόνο για να αποκατασταθεί. Αυτό καθιστά πολύ σημαντικό για το πως μιλάμε και το πως προσεγγίζουμε την έννοια του σώματος, γιατί ένα σχόλιο μπορεί να αποτελέσει παράγοντα πυροδότησης ή ενίσχυσης της διαταραχής πρόσληψης τροφής και της δυσαρέσκειας τους σώματος. Αυτό είναι άλλο ένα κοινωνικό στερεότυπο που προέρχεται από τα πρότυπα ελκυστικότητας που ορίζει ανά τα χρόνια η κοινωνία.
Συνεπώς, βλέποντας τους μύθους και τις αλήθειες για αυτή τη ψυχική κατάσταση, είναι σημαντικό πριν κρίνουμε άλλους ή τον ίδιο μας τον εαυτό να αναλογιστούμε τι τελικά ισχύει και όταν λαμβάνουμε μια πληροφορία να την διερευνούμε πριν την αποδεχθούμε.
Fairburn, C. G., Bailey-Straebler, S., Basden, S., Doll, H. A., Jones, R., Murphy, R., O’Connor, M. E., & Cooper, Z. (2015, July). A transdiagnostic comparison of enhanced cognitive behaviour therapy (CBT-E) and interpersonal psychotherapy in the treatment of eating disorders. Behaviour Research and Therapy, 70, 64–71. https://doi.org/10.1016/j.brat.2015.04.010
O’Connor C, McNamara N, O’Hara L, McNicholas M, McNicholas F. How do people with eating disorders experience the stigma associated with their condition? A mixed-methods systematic review, Journal of Mental Health. 2021; 30(4): 454-469.
